Πανάγια Προσκυνήματα των Ιεροσολύμων: Δεκεμβρίου 2012

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ

Η ΑΓΙΑ ΒΗΘΛΕΕΜ

Εκατόν τριάντα χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, το Άγιο Σπήλαιο αποτελούσε τόπο προσκυνήματος για τους Χριστιανούς. Ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Ανδριανός, θέλοντας να παραδώσει στην λήθη τον τόπο, ανήγειρε ναό αφιερωμένο στον Άδωνη, όπως είχε πράξει και στον Γολγοθά, με την ανέγερση ιερού αφιερωμένου στην Αφροδίτη. Η προσπάθειά του δεν τελεσφόρησε. Η μαρτυρία του Ωριγένη, που επισκέφθηκε την Παλαιστίνη το 213 μ.Χ. δείχνει, ότι ο τόπος ήταν περιφανής και το χριστιανικό προσκύνημα ξακουστό, ακόμα και ανάμεσα στους εθνικούς. Στις αρχές του Δ' αι. η Αγία Ελένη ανήγειρε χριστιανικό ναό και αφιέρωσε πολύτιμα κειμήλια. Το οικοδόμημα συμπλήρωσε ο Μ. Κωνσταντίνος και στόλισε με χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους τα αναθήματα, κατά την μαρτυρία του Ευσέβιου Καισαρείας. Την μαρτυρία αυτή επιβεβαιώνει και ο συγγραφέας του οδοιπορικού της Βουρδιγάλης, γράφοντας για την εκκλησία της Βηθλεέμ: «δύο μίλια πέρα του τάφου της Ραχήλ είναι η Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός˙ εκεί οικοδομήθηκε εκκλησία κατά διαταγή του Μ. Κωνσταντίνου.

Η εκκλησία διατηρήθηκε για δύο αιώνες. Τον Ε' αι. ο Ιουστινιανός ανήγειρε μεγαλύτερη και περιφανέστερη εκκλησία. Ήθελε το οικοδόμημα αυτό να είναι το λαμπρότερο απ' όλα της Παλαιστίνης. Ο αρχιτέκτονας, όμως από σεβασμό στο αρχαίο έθος διατήρησε το αρχικό σχήμα του ναού, εν μέρει. Την επιβεβαίωση της πληροφορίας, ότι ο ναός στην Βηθλεέμ είναι έργο δικό του, λαμβάνουμε από ανώνυμο Αραβικό χρονικό. Μετά τον Ιουστινιανό σπανίζουν οι πληροφορίες για τον ναό αυτό. Η περσική εισβολή του 614 μ.Χ., ενδεχομένως να επέφερε καταστροφή και στην Βηθλεέμ, όμως η στιβαρή κατασκευή δεν επέτρεψε εκτεταμένες βλάβες. Η ζημιά διορθώθηκε εύκολα και επανήλθε στην πρότερη λαμπρή κατάσταση. Οι Αρκούλφος και Βιλιβάρδος περιγράφουν με θαυμασμό τον ναό, τους Ζ' και Η' αι. αντίστοιχα, ενώ ο Βερνάρδος την Θ' εκατονταετηρίδα γράφει: « στην Βηθλεέμ υπάρχει μεγάλη εκκλησία, στο μέσο της οποίας είναι ένα σπήλαιο υπόγειο, του οποίου η είσοδος βρίσκεται προς νότο και η έξοδος προς ανατολάς (ίσως προς βορά)˙ μέσα στο σπήλαιο δυτικά δεικνύεται η Αγία Φάτνη».

Όταν τον ΙΑ' αι. όλες οι εκκλησίες της Αγίας Γης κατεδαφίσθηκαν από τον Χακίμ ιμπν Αμρ-ιλλάχ μόνο η εκκλησία της Βηθλεέμ σώθηκε. Ο Γάλλος χρονογράφος Ademar έγραψε ότι, όταν οι Σαρακηνοί αποπειράθηκαν να καταστρέψουν τον ναό, φως ως αστραπή έπεσε πάνω τους και θανάτωσε πολλούς. Το 1099 μ.Χ. έφτασαν οι σταυροφόροι στα Ιεροσόλυμα. Βρήκαν την εκκλησία της Βηθλεέμ άθικτη. Ο Γοδεφρείδος απέστειλε τον Ταγκράδο με 100 ιππότες και κατέλαβαν την Βηθλεέμ μέσα σε μια μέρα. Το 1103 μ.Χ. γράφει, ότι όλη η περιοχή είχε ερημώσει και μόνο ο ναός έστεκε ακόμη όρθιος. Στον επόμενο μισό αιώνα η φθορά είχε επέλθει σε τέτοιο σημείο, ώστε ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων κυρ Μανουήλ Κομνηνός με μεγαλοδωρία επισκεύασε αυτόν. Ο Ιωάννης Φωκάς στο σύγγραμμά του για τους Αγίους Τόπους δασώζει, ότι ο Λατίνος επίσκοπος έστησε την μορφή του αυτοκράτορα Μανουήλ στο Θυσιαστήριο του Αγίου Σπηλαίου. Μετά την διάλυση των σταυροφορικών βασιλείων, οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, διατήρησαν τον ορθόδοξο κλήρο στην Βηθλεέμ, κατευνάζοντες με πλούσια δώρα την εκδικητική μανία των μουσουλμάνων. Έτσι το 1348 ο Καντακουζηνός απέστειλε πρεσβεία στον Σουλτάνο των Μαμελούκων της Αιγύπτου Νασρεντίν Χασάν, υπό τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Λάζαρο, που μεσίτευσε υπέρ του Ναού της Αναστάσεως και των άλλων προσκυνημάτων.

Το 1435 μ.Χ. ο βασιλιάς της Τραπεζούντας Αλέξιος Κομνηνός ανακαίνισε την μολυβδοσκέπαστη στέγη του ναού. Το 1561 ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σοφρώνιος έκτισε τις τέσσερις κάμαρες που βρίσκονται σε αμφότερα τα μέρη του Αγίου Σπηλαίου. Η στέγη του ναού έχρηζε ήδη εκ νέου επισκευή επί πατριαρχίας του Παϊσίου, αλλά αυτός δεν κατόρθωσε να φέρει εις πέρας το έργο, λόγω έλλειψης χρημάτων.

Ο διάδοχός του Νεκτάριος έπεισε κάποιον επιφανή Μανωλάκη Καστοριανό να συνδράμει στις εργασίες και ξεκίνησε την διαδικασία της έκδοσης της σχετικής άδειας από την Πύλη. Οι εργασίες εκίνησαν τελικά από τον Πατριάρχη Δοσίθεο. Ο προαναφερθείς Μανωλάκης Καστοριανός συγκέντρωσε την απαραίτητη ξυλεία στην Ιόππη. Από εκεί με άμαξες κατευθύνθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Αλλά στην κοιλάδα του χείμαρρου Σαλάμ, βόρεια από τους Εμμαούς, ο δρόμος ήταν δύσβατος και οι άμαξες δεν μπορούσαν να διέλθουν. Εξήλθαν λοιπό οι Ορθόδοξοι από τις πόλεις Ρεμπλί, Ραμμάλα και Λύδδα καθώς και από Ιερουσαλήμ και με την δική τους προσωπική εργασία διάνοιξαν την οδό προς Ιερουσαλήμ. Έτσι η μεταφορά διήρκεσε από Αύγουστο ως Δεκέμβριο. Τον Σεπτέμβριο του 1672 ξεκίνησαν η επισκευή που συμπεριελάμβανε την ανακαίνιση της στέγης, συτνήρηση στους τοίχους, διάνοιξη θυρών κεκλεισμένων και παραθύρων κι αντίστοιχη τοποθέτηση, μαρμαρόστρωση και ασβέστωμα. Για την κάλυψη της στέγης με μόλυβδο αναχωνεύθηκε ο ήδη υπάρχων και συμπληρώθηκε όσο έλειπε. Τα εγκαίνια έγιναν τον Ιούλιο του ίδιου (εκκλησιαστικού) έτους από την σύνοδο που απήλλαξε τον Κύριλλο Λούκαρη από τις κατηγορίες των Ιησουιτών

Άλλες μικρότερες επισκευές έγιναν το 1689 μ.Χ. με την άδεια του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Β' και το 1775 μ.Χ. επί πατριαρχίας Αβραμίου. Το 1842 μ.Χ. έγινε άλλη μια μεγάλη ανακαίνιση του οικοδομήματος επί Αθανασίου του Γ'. Η στέγη αντικαταστάθηκε και μολυβδοσκεπάστηκε. Το έδαφος του Καθολικού στρώθηκε με μάρμαρα, ενώ έξω στις κολώνες στρώθηκε με ντόπια πέτρα. Όλοι οι τοίχοι, των οποίων το μωσαϊκό κατέπεσε από την πολυκαιρία, καλύφθηκαν με μαρμαρόσκονη. Αυτή ήταν και η τελευταία μεγάλη ανακαίνιση του ναού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Ιωαννίδου, Βενιαμίν, Προσκυνητάριον της Αγίας Γης, Ιεροσόλυμα 1877 (1^η έκδ) Θες/νίκη 2004 (2^η έκδ).
2) Ζερβάκου, Φιλοθέου, Ηγουμένου της εν Πάρω Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας, Προσκύμα εις Παλαιστίνην και Σινά, Αθήνα 1974⁴.
3) Καπενέκα, Ιακώβου, Αρχιεπισκόπου Διοκαισαρείας, Οι Άγιοι Τόποι της Παλαιστίνης και το τάγμα των Αγιοταφιτών, (ανάτυπο εκ της Νέας Σιών) Ιεροσόλυμα 1982.
4) Κατσαρού, Τρύφωνος, Ιερομονάχου, Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος, Αθήνα 1997.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

«Ἀπό τήν Ἁγίαν Γῆν, ἡ ὁποία ἐφιλοξένησεν εἰς τό Σπήλαιον αὐτῆς εἰς τήν Βηθλεέμ τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης καί τήν Σεσαρκωμένην Ἀγάπην, δηλαδή τόν Θεόν Λόγον, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί τόν Υἱόν τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, θέλομεν ἐκ βάθους καρδίας νά εὐχηθῶμεν καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα εἰς ὅλον τόν κόσμον καί ἰδιαιτέρως εἰς τούς σκληρῶς δοκιμαζομένους καί χειμαζομένους συνανθρώπους μας.

Ἡ Γέννησις τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ στιγμιαῖον γεγονός τῆς ἱστορίας, ἀλλά πραγματικότητα ζωντανήν, πού ἐπαναλαμβάνεται καθημερινῶς ἐντός τοῦ χώρου τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Χριστός εἶναι τό ἐνυπόστατον Φῶς τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγάπης. Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἀναζητῶμεν λύσιν καί διέξοδον εἰς τήν κοινωνικήν καί οἰκονομικήν κρίσιν, ἡ ὁποία μαστίζει ἀνηλεῶς τόν κόσμον γενικώτερον καί εἰδικώτερον τούς κατοίκους τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἀλλά καί τῆς Ἑλλάδος, ἡ λύσις καί διέξοδος αὐτῆς εὑρίσκεται εἰς τό ταπεινόν σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, εἰς τήν φάτνην τῶν ἀλόγων, δηλαδή εἰς τήν ἄκραν ταπείνωσιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Καλά Χριστούγεννα καί εὐλογημένον τό Νέον Ἔτος».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Το άγιο Σπήλαιο της Βηθλεέμ και ο Αστέρας στον τόπο της Γεννήσεως.

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ

Το Σπήλαιο της Γεννήσεως του Κυρίου στην Βηθλεέμ

Νότια της Ιερουσαλήμ και σε απόσταση 9 χιλιομέτρων περίπου, πάνω σ' ένα λοφίσκο κατάφυτο από αμπέλια, συκιές και ελιές βρίσκεται η Βηθλεέμ, μια κωμόπολη της Παλαιστίνης.
Το όνομά της σημαίνει τόπος άρτων, τόπος γόνιμος.
Σήμερα οι Άραβες τη λένε Μπέιτ-Λαχμ, δηλαδή τόπος κρέατος, γιατί εκτρέφει πολλά πρόβατα.
Η Βηθλεέμ ήταν διάσημη για τους Εβραίους, γιατί εκεί σταμάτησε ο Αβραάμ κατεβαίνοντας για τη Μεσοποταμία αλλά και γιατί εκεί γεννήθηκαν γνωστοί άνδρες της Παλιάς Διαθήκης, όπως ο Ωβήδ, ο Ιεσσαί και ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Δαβίδ.
Η μεγαλύτερη όμως δόξα της Βηθλεέμ είναι ότι εκεί σ' ένα σπήλαιο γεννήθηκε
ο Ιησούς Χριστός.

Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια το Σπήλαιο ήταν γνωστό και το τιμούσαν οι Χριστιανοί.

Αργότερα, γύρω στο 100 μ.Χ., ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, λεηλάτησε όλη την Παλαιστίνη και βεβήλωσε το Σπήλαιο.

Στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η μητέρα του, η Αγία Ελένη, το 327 μ.Χ. έχτισε μεγαλοπρεπή Ναό. Έχει σχήμα σταυρού και είναι ένα από τα σπουδαιότερα σωζόμενα μνημεία Βυζαντινής Αρχιτεκτονικής.

Κάτω ακριβώς από το Καθολικό του ναού βρίσκεται το Άγιο Σπήλαιο, διαστάσεων 12Χ4 και ύψους τριών μέτρων, στο οποίο μπαίνει κανείς αφού κατέβει τα 13 σκαλοπάτια που έχει.
Το Άγιο Σπήλαιο φωτίζεται μόνο από καντήλια.
Στο σημείο που γεννήθηκε το Θείο Βρέφος υπάρχει ένα μεγάλο αστέρι από ασήμι και μάρμαρο, στο δάπεδο.
Πάνω από το σημείο αυτό είναι η Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων. Σε άλλο σημείο του Σπηλαίου βρίσκεται η Αγία Φάτνη, που ανήκει στους Λατίνους.
Εκεί, κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου γίνεται με συγκινητική μεγαλοπρέπεια ο γιορτασμός της γέννησης του Ιησού, με παρουσία επισήμων, του Πατριάρχη και πολλών πιστών.
Σύμφωνα με την παράδοση οι Πέρσες κατακτητές το 614, σεβάστηκαν το Ναό της Γεννήσεως και δεν τον κατέστρεψαν, αναγνωρίζοντας τους 3 Πέρσες Μάγους, στο ψηφιδωτό που βρισκόταν στον δυτικό τοίχο του Νάρθηκα, με την παράσταση της Γεννήσεως του Χριστού και της Προσκυνήσεως από των Μάγων.

Ο Ιερός Ναός της Γεννήσεως. Στο βάθος διακρίνεται το καθολικό του Ναού

Το καθολικόν του Ιερού Ναού της Γεννήσεως

Ο Ιερός Ναός εσωτερικά (δίπλα στο καθολικό). Εκεί που διακρίνεται η μορφή του μοναχού, κατεβαίνει κανείς τα σκαλοπάτια και βρίσκεται μπροστά στο Άγιο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Χριστού

Η είσοδος για το Ιερό Σπήλαιο

Το Άγιο Σπήλαιο της Γεννήσεως του Χριστού

άποψη του εξωτερικού χώρου του Ναού τηε Γεννήσεως το 1875

Το εσωτερικό του ναού το 1887

Φύλακες του σημείου της γεννήσεως το 1894

ο χορός πίσω από την είσοδο που οδηγεί στο σημείο της γεννήσεως το 1895

Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στη Βηθλεέμ το 1895

Το Άγιο Σπήλαιο είναι σκαλισμένο στο φυσικό βράχο και είναι ο αυθεντικός τόπος της Γέννησης.

Ευτυχώς για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το 1757 με διάταγμα του σουλτάνου Οσμάν του τρίτου, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ανακτά πλήρως την δικαιοδοσία του Ναού και του Σπηλαίου.
Ο τόπος που γεννήθηκε ο Ιησούς ανήκει στους Έλληνες Ορθόδοξους. Ένα ασημένιο δεκατετράκτινο αστέρι που συμβολίζει το φωτεινό άστρο της γέννησης του Χριστού υποδεικνύει τη θέση που ενσαρκώθηκε ο Θείος λόγος. Απέναντι από τον τόπο της Γέννησης είναι η Αγία Φάτνη και σύμφωνα με την παράδοση , η αγία Ελένη βρήκε την αυθεντική πήλινη φάτνη την οποία αντικατέστησε με μια ασημένια .Αυτή η φάτνη μεταφέρθηκε στη βασιλική της Σάντα Μαρία Μαντζόρε στη Ρώμη και σωζόταν ως το 12ο αιώνα.

Πλάι στη φάτνη βρίσκεται το προσκύνημα των μάγων και βορειοδυτικά του σπηλαίου υπάρχει μια δεξαμενή από όπου η Παρθένος άντλησε απ αυτήν νερό για να πλύνει το Θείου Βρέφος.

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

ΜΙΚΡΗ ΓΑΛΛΙΛΑΙΑ - ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

Στον τόπο αυτό ερχόταν ο Κύριος με τους μαθητές κρυφά και συζητούσαν . Επίσης σε αυτόν τον τόπο φανερώθηκε οκτώ μέρες μετα την ανάστασή του και ευλόγησε τον άρτο παρουσία των μαθητών του.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

Η εορτή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα

Τήν Δευτέραν, 4ην /17ην Δεκεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ εἰς τό ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Σάββα παρεκκλήσιον αὐτοῦ ἐπί τοῦ τόπου, ἐν ᾧ ἠσκήτευσε καί ἐν ᾧ ὁ τάφος αὐτοῦ.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς νυκτερινῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ ἀποσταλείς ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Ἀρχιερεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, συλλειτουργοῦντος τοῦ πνευματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ ὁσίου Σάββα Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, ἱερομονάχων, πρεσβυτέρων καί διακόνων.

Τήν Τρίτην, 5ην /18ην Δεκεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τό Καθολικόν τῆς Ἱερᾶς αὐτοῦ Μονῆς, ἐν ᾧ καί τό τίμιον λείψανον αὐτοῦ ἀπό τοῦ 1965, δι’ ὁλονυκτίου κατανυκτικῆς ἀγρυπνίας μετά θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος καί πάλιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ πνευματικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, Ἁγιοσαββιτῶν καί Ἁγιοταφιτῶν Ἱερέων, Ἱερομονάχων, διακόνων, ψαλλόντων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἑλληνιστί δεξιά καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου ἡγουμένου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης ἀραβιστί ἀριστερά καί συμμετεχόντων ἐν κατανύξει προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί ἐκ τῶν περιοχῶν τῆς Γαλιλαίας καί Ἄκκρης τοῦ Ἰσραήλ καί ἐκ Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ ἐν τῷ Νάρθηκι τῆς Μονῆς λῆψις τῶν κολλύβων καί τοῦ ἄρτου μετ’ οἴνου, ἐν συνεχείᾳ δέ κοινή μοναστηριακή τράπεζα.

Τήν Τετάρτην, 6ην/19ην Δεκεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ εἰς τό ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Σάββα παρεκκλήσιον αὐτοῦ, τό ὁποῖον ἦτο καί ἡ πρώτη ἐκκλησία τῆς Μονῆς, ὅτε ἵδρυσεν αὐτήν ὁ Ὅσιος Σάββας, ἡ ἐπονομαζομένη ‘θεόκτιστος’ ὡς ἐκ τῆς φυσικῆς λαξεύσεως αὐτῆς ἐντός βράχου καί ἡ διαφυλάσσουσα τά λείψανα τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Ἀββάδων Πατέρων, τῶν ὑπό τῶν Περσῶν τό 614 ἀναιρεθέντων.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ ἱερομονάχων καί διακόνων καί μετεχόντων ἐν κατανύξει τῶν μοναχῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί τῶν ἐναπομεινάντων ἐκ τῶν προσκυνητῶν τῆς κυρίας ἑορτῆς τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε τό μνημόσυνον τῶν ἀπ’ αἰῶνος κεκοιμημένων Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων εἰς τό προαύλιον μεταξύ τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Σάββα καί τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς, κάτωθι τοῦ ὁποίου καί εἶναι τό κοιμητήριον τῶν Πατέρων τούτων.

Συμμετασχών τῆς τραπέζης τῶν Πατέρων ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Σεβαστείας, ἀνεχώρησε διά τά Ἱεροσόλυμα, εὐχαριστῶν τούς Πατέρας καί εὐοδούμενος ὑπ’ αὐτῶν εἰς ὁδόν εἰρήνης, διερχόμενος δέ κατά τό ἔθιμον καί ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου διά προσκύνησιν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.